Dogoterapia, zwana inaczej kynoterapią, to sposób dodatkowego wsparcia w leczeniu chorób ciała i umysłu. Jak sama nazwa wskazuje, w dogoterapii wykorzystuje się kontakt między psem a człowiekiem. Dowiedziono, że odpowiednio przeszkolone psy mogą znacząco poprawić samopoczucie zarówno dorosłych, jak i dzieci. Na początek warto zaznaczyć, że dogoterapia nie jest sposobem leczenia, ale metodą wzmacniającą efektywność podjętych działań leczniczych, takich jak rehabilitacja czy terapia psychologiczna. Dogoterapią nazywamy więc zajęcia motywacyjne, podczas których głównym motywatorem jest odpowiednio przeszkolony pies. Dowiedziono, że efektywność czworonogów we współpracy z osobami z niepełnosprawnością fizyczną czy umysłową, jest bardzo wysoka – zachęcają one do podjęcia wysiłku, jakim jest praca z fizjoterapeutą czy psychologiem. Zajecia z udziałem psa terapeutycznego służą: 

-przełamaniu lęku przed codzinnością, nawiązywaniem kontaktów z innymi

-nabywaniu nowych umiejetności poznawczych, emocjonalnych i społecznych, m.in. doskonaleniu sprawności manualnej, koncentracji uwagi, nabywaniu umiejętności komunikowania się

-zwiększaniu ogólnej aktywności dziecka

-budowaniu pozytywnej samooceny oraz wiary we własne możliwości

-budowaniu motywacji do pokonywania trudnośc.

            Dogoterapię można podzielić na trzy formy. Pierwszą z nich jest spotkanie z psem. Celem spotkań jest nawiązanie pozytywnej relacji między uczestnikami a psem. Przebiegają one w radosnej atmosferze, pod okiem prowadzącego – pies jest głaskany, wydawane są mu komendy, uczestnicy wchodzą w interakcję ze zwierzęciem. Zajęcia służą wytworzeniu pozytywnej energii, poczucia satysfakcji znanego opiekunom psów. Dowiedziono, że tego typu forma zajęć zmniejsza lęki, stymuluje zmysły, pomaga złapać dystans. Ponieważ są to zajęcia spontaniczne, nie wymagają dokumentacji i nie mają z góry ustalonego czasu trwania. Drugi rodzaj to edukacja z psem. Celem zajęć jest usprawnienie zdolności intelektualnych i poznawczych dzieci. Od prowadzącego wymaga się złożonej wiedzy i umiejętności pracy z dziećmi. Pies jest motywatorem, zwiększającym efektywność zdobywania wiedzy. Zajęcia mogą być grupowe lub indywidualne, sprawdzają się nawet w pracy z dziećmi mającymi problemy z percepcją czy ujawniającymi niechęć do procesu nauki i szkoły. Ostatnią formą dogoterapii jest terapia z psem. Jest to zestaw ćwiczeń dostosowanych do konkretnego celu, wyznaczonego przez rehabilitanta lub lekarza prowadzącego (np. nauki chodzenia). Cechą charakterystyczną jest indywidualne podejście do każdej osoby biorącej udział w terapii. Terapia jest rzetelnie dokumentowana, co pozwala na śledzenie postępów. W miarę progresu w rehabilitacji można wprowadzać dodatkowe stopnie trudności.