W ubiegłym tygodniu przybliżyliśmy Wam istotę lęku uogólnionego. Dzisiaj chcemy skupić się na innym zaburzeniu związanym z lękiem…

Masz wrażenie, że za chwilę zwariujesz, Twoje serce bije bardzo szybko, oddech jest spłycony i przyspieszony zarazem. Zalewają Cię zimne poty, masz zawroty głowy a myśli zdominowane są katastroficznymi wizjami, w których dominuje temat śmierci. Czujesz, że za chwilę się udusisz. Sygnały płynące z Twojego ciała interpretujesz jako zawał lub udar. Nie potrafisz zapanować nad nimi oraz nad swoim ciałem. Myślisz, że to koniec jednocześnie odnosząc wrażenie, że to co się dzieje wydarza się poza znaną Ci rzeczywistością. Przerażające prawda?

Tak najczęściej wygląda epizod związany z odczuwaniem lęku panicznego z perspektywy osoby go doznającej. Lęk napadowy, bo o nim dzisiaj będzie mowa, to nagły, gwałtowny i silny napad panicznego lęku pojawiający się często bez ostrzeżenia i bez konkretnej przyczyny. Zdarza się, iż nie jest ograniczony do jakiejś konkretnej sytuacji lub okoliczności, w związku z czym bywa trudny do przewidzenia. Osobie przeżywającej to ciężkie doświadczenie wydaje się, iż nie ma żadnego wpływu na jego przebieg. Stan ten może trwać od parunastu minut do około pół godziny, jednak z perspektywy osoby doświadczającej go, wydaje się, iż jest to wieczność. Ataków lęku panicznego częściej doświadczają kobiety niż mężczyźni. Zdarza się, iż przesłanką do wstępnej diagnozy jest niespodziewana wizyta na ostrym dyżurze z powodu silnych objawów somatycznych. Do jego charakterystycznych objawów należą: drżenie, palpitacje serca, ból w klatce piersiowej, duszność, uderzenia gorąca, uczucie braku tchu, uczucie dławienia, przyśpieszony oddech, suchość w jamie ustnej, pocenie się, parestezje, np. uczucie drętwienia lub mrowienia w różnych częściach ciała czy też nudności. Dodatkowo mogą pojawić się objawy psychiczne takie jak depersonalizacja, derealizacja, obawa śmierci, „zwariowania” czy też utraty kontroli. Podobnie jak w przypadku wielu dolegliwości psychicznych, także w zespole lęku napadowego przyczyny są uwarunkowane wieloczynnikowo i są wypadkową interakcji wpływów biologicznych, psychologicznych i społecznych. Do tych pierwszych możemy zaliczyć uwarunkowania dziedziczne, charakterystyczne elementy budowy i funkcjonowania określonych struktur mózgu, a także związaną z temperamentem siłą reakcji systemu nerwowego na bodźce środowiskowe. Z perspektywy psychospołecznej podkreśla się znaczenie czynników związanych z uczeniem się. Lęk może być tu rozumiany jako reakcja wyuczona, powstająca np. w wyniku obserwacji rodzica prezentującego podobny wzorzec zachowania lub też poprzez skojarzenie lęku z określoną sytuacją w mechanizmie warunkowania klasycznego.

Lęk napadowy można obecnie skutecznie i stosunkowo szybko leczyć. Najlepsze rezultaty zapewnia połączenie odpowiednio dobranej farmakoterapii oraz psychoterapii poznawczo–behawioralnej, choć niekiedy wystarczające jest zastosowanie jednej z tych metod samodzielnie. W wyniku adekwatnego leczenia większość pacjentów doświadcza wyraźnej poprawy. Istotą psychoterapii poznawczo–behawioralnej zaś jest pomoc w zrozumieniu mechanizmu paniki oraz nauka właściwego reagowania w sytuacji doświadczania lęku, co prowadzi do jego stopniowego wygaszenia.Jeżeli zauważyłeś u siebie lub bliskiej osoby z Twojego otoczenia powyższe objawy, zgłoś się do psychologa lub psychiatry na konsultację. Długo nieleczony lęk napadowy nie tylko negatywnie wpływa na nasze funkcjonowanie w ramach pełnionych przez nas ról społecznych i znacznie obniża życiową satysfakcję ale również może przerodzić się w inne zaburzenia lękowe, np. agorafobię. Ważne jest zatem aby odpowiednio szybko i adekwatnie zareagować na pojawiające się objawy.

Zapraszamy do śledzenia naszych profili w mediach społecznościowych na Facebooku oraz Instagramie @wytrenowani.

#psychoedukacja#lekpaniczny#zaburzenialekowe#lek#zdrowiepsychiczne#wytrenowani#wytrenowanicompl